Schro, Schra, Schrikken op deze dag die om het jaar niet eens bestaat. Lieve meisjes ruiken het onheil van deze mysterieuze dag en willen LEVEN. Traantjes hier en daar boven stampot met vega-balletjes, snotterneuzen helemaal uit Frankrijk en ouderwetse gezelligheid van zweetbommetjes in mijn renschoenen. Ik kijk, maar ben er niet, doe mijn werk, stuur liefde in sms-taal, lees de krant, typ mails, bedenk vragen, vouw persmappen en ben vriendelijk. Maar ik ben er niet. Neem me mee, buurman schrikkeldag. Gewoon stiekem voor een jaartje. Niet bestaan. Freeze en alles doen wat eigenlijk niet mag. Want niemand ziet het. En daarom twinkelt hij zo, die buurman van me.