Poeh, een hele klim. Mijn voetjes doen pijn en mijn billen zijn van staal. Maar ik ben er: de top van geduld. Uitkijkend staar ik in de paarse verte en zie vallende kabinetten, veranderende visies, rode vlekken, een boom van liefde in volle bloei en gele knoppen die vuurwerk maken. Het doet goed om hier te zijn en de wereld weer langzaamaan mooier te zien worden. Maar ik heb tijd en rek me uit van de vingertopjes tot mijn teennageltjes…