Een donker wolkje zit vastgeplakt aan mijn hoofd en bliksemt bij het lezen van de krant. Dikke regendruppels op alleen mijn twee schouders terwijl mijn voeten langs de koninklijke kunst-stallen trappen. Mijn schouderdokter filosofeerde vandaag over grenzeloze grenzen en het lage drukgebied tekende er een regenboog uit alle lokale partijen boven.
Uit ging het groene jasje en dat hangt nu uitgeput op de kapstok. ‘Gewoon niet je dag’, snort poes terwijl ze naar haar bakje wijst. Je zult maar wethouder zijn.