Potver; heeft die Opa Kerst met zijn witte baard me toch te pakken gekregen. Mijn hoofd schrijft denkbeeldige kerstbrieven en kaartjes, mijn handen pakken kleine lieve gebaartjes in die ik helemaal niet wilde aanschaffen dit jaar, mijn benen doen een dansje in de stippenlegging en mijn mond schuift de kerststol van links naar rechts. Als de regen zich nu nog vermomt in witte michelin-jasjes zou ik heel misschien kerst voor het eerst niet meer als een overleving betitelen…