Voorzichtig schuifel ik door de menigte en houd mijn adem in. Onzichtbaar fiets ik langs tassen vol niets. Mevrouw vlinder laat een fladderend glimlachje horen in mijn oor als ze zachtjes mijn schouder aanraakt. Symbolisch laat ik ze een stukje zakken, die schoudertjes van me, en laat me niet verleiden door regendruppels, agressie of wezenloosheid. Nee hoor, flesje geduld staat dicht tegen zakje loslaat op het aanrecht bij thuiskomst. Ik bak de blinde vink al aan en voeg deze fijne ingrediënten toe. Een simpel maal, maar eenmaal goed bereid en gewaardeerd; een koningsmaal!