De wind waait fel als een hartverscheurend uitzwaai-concert. Ik troon boven de kruinen en nip koffiekusjes. Nog heel even en dan ben ik weer een uurtje vis met blauwe bril, trek baantjes met scharen van handen en adem tantra’s. Daarna verzamel ik woorden en klanken, stop ze in mijn oren en ogen en vertrein naar een ander stukje Nederland. Het is een onbeduidende dag, maar wel een met een lach…