Klauwen van stress pakken hard mijn nekvel beet en op mijn hoede zoek ik naar wie de waarheid spreekt. In een kilometers hoge cel klinkt een eenzame mantra: ‘goed gedrag wordt beloond’ en dus doe ik waf waf waf… Een streep zonlicht is schuchter, piept door het hoge raam en schrijft het woord geduld in stof op de vloer. Ik zucht, sluit mijn ogen en verlang naar de zandbak.