Twee leertjes tussen mijn tenen en een deken van warmte om me heen. Mijn buik is zwanger van bloed en beren zouden mij ruiken in het bos. Maar toch heb ik er niets op tegen om door het huis te waggelen, te sussen tegen de was en een diepe blik naar meneer kopje koffie te werpen. James zingt loom in een microfoon, zelfs de pianotoetsen komen iets langzamer omhoog. Ja, lieve mensen, het is dan eindelijk zover. Tante zomer maakt een kort oponthoud om alle Nederlanders weer net zo lang te laten zweten dat ze er helemaal genoeg van hebben. En als wij met regen naar zomergasten kijken, is zij alweer op weg. Ik pak koekjes in en maak een fles verkoeling. Ze stopt het in haar mand en knipoogt; “volgend jaar, meisje, dan mag je weer mee”. Hee Hee.