Met natte bladeren aan mijn smurfenschoenen zoef ik over het asfalt en mijmer over een geheugen van twee dagen. Hoe heerlijk zou het zijn als je hoofd net zo vergankelijk de wereld zou opslaan als dat hij daadwerkelijk is. Gangnam is in, maar ik herinner me nog de moeilijkheid van sexy te dansen als een Egyptenaar. En dat zit erin, blijft erin en ondertussen moet je verder. Stap, stap, ren, snoef, netwerken, tikken, honderden mails per dag, wasmachines draaien tijdens douchen en aardappels en uiteindelijk een paar rottige centen en nekpijn. Ik wil vergeten, heel even, om fris en onbeschreven stil te staan en terug te zwaaien naar een kind in de wind op een fiets.