Een kopje thee dat staat te zweten bij thuiskomst. Mevrouw herfst is terug van een wellustig jaartje reizen. Ze doet het anders als anders en lijkt meer vrij. Eerst deelt ze rake klappen griep uit en laat dan de vogels onder mijn dak verwonderd weer op het het dak nestelen en een potje kakelen. Wat is er aan de hand? Ja lieve wereld; we willen toch steeds nieuwer, anders, creatiever, grootser, verwarrender en in volkomen authenticiteit. Nou, snuift ze gniffelend terwijl ze nog een paar blaadjes laat sneuvelen, dan krijgt u dat toch; morgen met sjaal vertrekken en dan je zonnebrand op je neus voor de weekend borrel. Herfst, waren er maar meer mensen zoals jij!