Mijn hoofd is nog wat wazig en ik voel me alsof ik eindelijk herstel van een urenlange hersenoperatie. Het vergif is uit mijn leven. Vanmiddag praat ik weer met taartjes, speel ik met melk en laat ik me aansteken door gezelligheid. Dan zal ik fluitend naar huis fietsen waar smartelijk het laatste stukje cake op me wacht tussen twee sterke armen. Leven, simpel, punt.