De wereld is dwaas, rookt zijn pijp en wacht verregend in het bushokje. Ik zit er verwonderd naast, terwijl ik door het papieren nieuws blader: Mannen met machetes, gif uit Nederland, transparante verhullingen en verwarring tussen correlatie en causaliteit. “Hij is gek” fluister ik op zijn lucky’s naar mijn lief. We nemen de wereld bij de hand en wrijven zachtjes de tranen van zijn wang. We vragen of hij iemand kan bellen. Verdrietig schuift Amerika naar Azië en weer terug. Dus nu zit de wereld op onze bank, kijkt naar zichzelf uit het raam en drinkt een kopje thee. Ik denk dat we vanavond maar asperges eten…