Ik woon in een woongemeenschap en verzamel metaforen voor het verenigingskrantje. Deze woorden vond ik over onze 8 clusters….

Ze zijn als een bos in een kinderfantasie. Elke boom met zijn eigen indeling en met een heel aantal voordeuren. Soms woont er een oude olifant op zolder of een kleine familie eekhoorns in een knus huisje. Allemaal weten ze wat het is om te stommelen op de trap en gesprekken te voeren over de groene leuning van de derde naar de eerste verdieping.
Sommige bomen zijn uiterst netjes en schoon, andere leven tussen het stof en vuil van de afgelopen jaarringen. Ze gaan op bezoek bij elkaar door aan touwtjes en hendels te trekken en hebben drie lege boomkamers voor feestjes met taart of projecties in de donkere nacht.
In de zomer hangen de bosbewoners op hun takken te luieren hoog boven de grond of picknicken met lekkers in hun eigen paal en perkje. En tussen de bomen is er steeds vaker een gezellig vuurtje, een tikkertje, verstoppertje of onderonsje te vinden. Zij leven in een clusterbos met soms een aanval van een vos. Maar veilig staan ze daar; die oersterke bomen met hun vele bewoners. En in die kinderfantasie is dat een prachtig bos…